Moja babcia ma już prawie osiemdziesiąt lat. Jak na swój wiek radzi sobie całkiem nieźle i rzadko choruje, poza sezonem grypowym. Cały czas stara się być aktywna, dużo gotuje, dba o kwiaty u siebie w mieszkaniu.
Architektura miejska musi być przemyślana
Nie jest źle, choć obecnie trochę podupadła na zdrowiu i nie wychodzi sama na spacery. Na szczęście mieszkam blisko niej, więc mogę jej pomagać. Często robię dla niej zakupy, nawet coś ugotuję. Ostatnio też chodzimy razem na spacery. Babcia musi się ruszać, ale samej jest jej ciężko. Dlatego kiedy tylko mogę staram się wyciągać ją na świeże powietrze. Służą nam do tego ławki parkowe. Babcia może sporo przejść, ale potrzebuje odpoczynku. Musimy zatem co jakiś czas przystawać i usiąść na chwilę. Dobrze rozstawione ławki miejskie nam są bardzo przydatne. Bez nich byłoby nam ciężko. Dzięki nim dajemy radę czasem zrobić sobie taką rundkę wokół całego parku. Babcia jest wtedy zadowolona, że tak wiele przeszła, a ja jestem zadowolona, że mogłam jej pomóc. Cieszę się, że projektowanie terenów miejskich zakłada także dostosowanie ich dla osób starszych i niepełnosprawnych. W końcu nie tylko młode osoby chcą spędzić czas na słońcu i świeżym powietrzu. Najczęściej jednak specjaliści od architektury krajobrazu myślą o tym, żeby robić ułatwienia dla dzieci. Architektura miejska zakłada place zabaw, piaskownice i huśtawki. O osobach starszych myśli się rzadziej. Zatem tym bardziej cieszę się, że nasze meble miejskie w okolicy są tak poustawiane, że co kawałek można zrobić sobie przerwę.
W końcu osoby biegające czy jeżdżące na rowerze, też muszą odpoczywać, a jak człowiek jest bardzo zmęczony to nie ma ochoty robić jeszcze jednego okrążenia, żeby usiąść na ławce. Dlatego dobrze jest dopasowywać tereny zielone pod względem różnych grup wiekowych.