Ciężkie pistolety wiatrowe, oraz rewolwery posiadające największe prędkości wylotowe, często wymagały wykorzystania dedykowanej amunicji, by móc osiągnąć najlepsze wyniki. Najlżejsze, lub też zbyt ciężkie, odmiany śrutu powodowały bowiem znaczny spadek celności w owych wiatrówkach.
Amunicja do krótkich wiatrówek
Dla posiadaczy krótkich, aczkolwiek bardzo silnych, wiatrówek polecano więc dość rzadko widywaną odmianę śrutu z okrągłym czubkiem. Ten rodzaj śrutu odlewany był w całości ze stali, choć często posiadał rdzeń z lżejszych materiałów, zazwyczaj z aluminium lub włókien węglowych, dzięki któremu śrut posiadał nie tylko bardzo dobrą charakterystykę lotu, ale również nie wytracał energii tak szybko jak miało to miejsce w ciężkich odmianach. Okrągły czubek poprawiał również właściwości aerodynamiczne amunicji, dzięki czemu była ona celniejsza przy użyciu z wiatrówkami o krótkich lufach, aczkolwiek bardzo dużej mocy, nawet podczas oddawania strzałów w warunkach silnego wiatru lub złej pogody. Mimo iż owy śrut był wizualnie podobny do najbardziej rozpowszechnionej amunicji, nazywanej często zbiorczą nazwą diabolo, umożliwiał znacznie celniejsze oddawanie strzałów, więc coraz częściej zastępował tradycyjny śrut grzybkowy w dyscyplinach sportowych i zawodach strzeleckich. Dopuszczony był również do strzelectwa precyzyjnego i dynamicznego, gdzie coraz częściej używano go w pistoletach o średniej mocy na minimalnym dystansie.
Zaokrąglony śrut był również stosowany w długich wiatrówkach, choć zawsze w odmianach dodatkowo dociążonych ołowianym lub nawet mosiężnym czubkiem i rdzeniem. Był bowiem przeznaczony do najmocniejszych długich wiatrówek gazowych i był używany wyłącznie do strzelania na ekstremalny dystans, większy niż pięćset metrów.